Gdyby buty umiały mówić

Kiedy budząc się rano zauważyłem, że moje buty zaczęły mówić, nie wiedziałem, co mam robić. Pierwsza myśl, jaka przyszła mi do głowy, to ta, że jestem w szpitalu i to wszystko jest tylko halucynacją. Jednak kiedy stwierdziłem, że jestem w domu, a moje buty nadal mówią, zacząłem się zastanawiać, co się dzieje. Pierwsze słowa, jakie usłyszałem, były: "Dzień dobry". Zdziwiłem się, bo nie wiedziałem, że buty są tak grzeczne. Postanowiłem sprawdzić, czy to nie jest tylko jednorazowy przypadek i zapytałem: "Jak się macie?". I okazało się, że moje buty potrafią nie tylko mówić, ale także odpowiadać na pytania. Rozmawiałem z nimi przez cały dzień, zadając różne pytania, na które otrzymywałem odpowiedzi. Okazało się, że moje buty wiedzą o moim życiu więcej niż ja sam. Wiedzą, gdzie pracuję, jakie mam zainteresowania i jakie problemy mnie dotykają. Przyznam, że trochę się tym przestraszyłem, ale jednocześnie czułem się bardzo zaciekawiony. Postanowiłem wypytać buty o moje przyszłe plany i karierę. Okazało się, że buty potrafią przewidzieć przyszłość i ostrzec mnie przed niebezpieczeństwami. Od tamtego dnia zacząłem traktować moje buty jak najlepszych przyjaciół. Często rozmawiałem z nimi i prosiłem o radę w różnych kwestiach. W końcu po tylu latach zdecydowałem, że pora zamienić swoje dotychczasowe buty na nowe. Kiedy włożyłem nowe buty i próbowałem z nimi porozmawiać, odkryłem, że one także potrafią mówić. Okazało się, że każde buty mają swoją osobowość i charakter. Moje nowe buty były bardziej energiczne i bardziej ambitne. Zaskoczyło mnie to, ale po latach przyjaźni z moimi starymi butami zrozumiałem, że to, co sprawia, że buty potrafią mówić, to przede wszystkim ludzie, którzy je wkładają. Przyjmując to do świadomości, zacząłem traktować swoje nowe buty z tą samą ciepłością jak poprzednie. Miałem teraz dwóch najlepszych przyjaciół, którzy mówią i pragnęli dla mnie tylko najlepszego.