Jeden dzień w Soplicowie

Był piękny letni poranek. Słońce próbowało przebić się przez chmury i przywołać ludzi do życia. W małej wiosce Soplicowo wszystko było już w pełnym ruchu. Mieszkańcy wychodzili z domów i zabierali się do pracy. Pierwsze, co robiła cała wioska, to udawała się na rynek. Był to najważniejszy moment dnia. Na rynku można było spotkać niemal wszystkich mieszkańców. Tam uczestniczyli w targach, wymieniali się dobrami i plotkami. Gdy słońce było wysoko na niebie, starsi mieszkańcy Soplicowa chodzili do lasu po jagody i grzyby. W tym czasie młodzi ludzie zbierali się w karczmę, by popijać piwo i słuchać muzyki. Po południu wszyscy zbierali się na placu przed kościołem. Ksiądz odprawiał mszę, a mieszkańcy słuchali z zapartym tchem. Po mszy wszyscy szli do domu, by przygotować się na wieczorne spotkanie. Wieczorem wszyscy zgromadzili się w centrum wsi. Było mnóstwo śpiewu i tańców. Dzieci bawiły się, a dorośli rozmawiali i śmiali się. Wszyscy byli szczęśliwi i zadowoleni. Kiedy nastała noc, wszyscy zaczęli powoli wracać do domów. Ksiądz odprawił ostatnią modlitwę, a mieszkańcy pożegnali się z radością, że jeszcze raz mogli spędzić miły dzień w Soplicowie.