Raskolnikow - bohater uwikłany w trudne wybory

Rasolnikow, główny bohater powieści "Zbrodnia i kara" autorstwa Fiodora Dostojewskiego, to postać uwikłana w trudne wybory, które determinują jego losy. Jego historię można traktować jako opowieść o ludzkiej psychice i moralności. Głównym dylematem, przed którym stoi Raskolnikow, jest kwestia sprawiedliwości oraz granice, jakiej nie powinien przekraczać, aby dokonać zadośćuczynienia za swoje cierpienie i niesprawiedliwość, jaką doświadczył w życiu. Bohater pragnie podnieść swoje położenie społeczne i zyskać szacunek ze strony innych ludzi. Jednakże, jego plany w wyniku różnych okoliczności ulegają zmianom. Raskolnikow, aby zrealizować swoje cele, decyduje się popełnić zabójstwo. Mimo, że początkowo jest usprawiedliwione, w wyniku zbrodni bohater stopniowo traci kontakt z rzeczywistością. Zostaje zdominowany przez wyrzuty sumienia, staje się ofiarą wewnętrznej walki, która ostatecznie popycha go do wyznania swej zbrodni. Od samego początku Rasolnikow jest bohaterem kontrowersyjnym. Młody student uniwersytecki, mieszkający w skromnej kawalerce, pochodzi z ubogiej rodziny i nie ma wystarczającej ilości pieniędzy, by zaspokoić swoje podstawowe potrzeby. Sfrustrowany swoim życiem i sytuacją, w którą się znalazł, zaczyna zastanawiać się nad tym, co może go wybawić. Wbrew logicznym rozwiązaniom, decyduje się na zamordowanie staruszki, u której pracowała jego siostra jako guwernantka, a którą uważał za "niepotrzebną owocność". Dla Rasolnikowa, morderstwo było sposobem na przypieczętowanie swojego intelektualnego "arystokratyzmu" i podniesienie na wyższy poziom swojego egzystencjalnego stanu. Jednakże, po poranieniu podczas tej zbrodni również innej ofiary, która przypadkiem znalazła się w jej pobliżu, Rasolnikow zaczyna się zmagać z wewnętrznym konfliktem. Stopniowo zaczyna dostrzegać, że jego myślenie nie jest zgodne z etycznymi normami. Utrzymuje, że jego morderstwo było "zbrodnią dla dobra publicznego", ponieważ jego ofiary były niepotrzebne i szkodliwe dla społeczeństwa. Jednakże, coraz trudniej mu jest odsunąć od siebie myśli o swojej winie i moralnej stracie. Na drodze Rasolnikowa stoją trudne wybory moralne. Musi on bowiem zmierzyć się z konsekwencjami swojego postępowania i prawidłowo ocenić, co jest dla niego ważne w życiu. Z jednej strony, może stwierdzić, że jego morderstwo było "dobrą" rzeczą, bo przyczyni się do wyzwolenia społeczeństwa od niepotrzebnych osób. Z drugiej strony jednak, może dostrzec, że zbrodnia nie przyczyni się naprawdę do niczego dobrego, a jedynie będzie świadczyła o jego nieudolnych i przeciętnych motywacjach. Finalnie Rasolnikow decyduje się na ujawnienie swojej zbrodni i poddanie się karze. Przyznaje się do wszystkiego, co zrobił oraz do tego, co myślał i czuł podczas popełniania zbrodni. Jego deklaracja jest jednoznaczna i nie pozostawia żadnych wątpliwości co do jego postawy moralnej. Ujawnienie zbrodni nie przynosi jednak szczególnych korzyści. Rasolnikow zostaje skazany na wiele lat więzienia, w których będzie musiał ponieść konsekwencje swojego postępowania. Zakończenie dzieła jest więc lekcją moralną, ucieleśniającą ideę, że przestępstwo i karę łączy jakaś podstawowa równowaga. Rasolnikow zostaje skonfrontowany z konsekwencjami swojego postępowania i wybiera ujawnienie zbrodni jako sposób na oddanie długu społecznemu. Ukazując proces wewnętrznej przemiany głównego bohatera, autor wyraża także przesłanie o konieczności podejmowania właściwych decyzji moralnych w życiu.