Walka z uzależnieniem

Oto tragikomedia życia - nałóg, który zastępuje nam siemię. Uciekają przed nami przyjaciele, rodzina blednie w oczach, kiedy w piękno nasze zatapiają sen. Nic już nie warto w świecie, gdy traci się poczucie celu, kiedy ciało pozbawiona ducha - to tylko puste łuski. Gorzej być może może jedynie, że wszystko, co miało wartość, uciekło z dłoni, pozostając tylko ten ciemny zaduch nałogu i cień człowieka, który był, się rozpływa w zniewolonym umyśle. Jednak nie jest to koniec opowieści, bo każdy ma drzemiącą duszę, która tylko czeka na odpowiedni znak, by znowu zaczynać odważne kroki. Walka z uzależnieniem jest krwawa i trudna, ale też nadzieja pojawia się i ponad strachem triumfuje. Za tymi głęboko schowanymi drzwiami, już kryje się gejzer woli i wewnętrznej siły, która podnosi i pozwala przeżyć ten nowy dzień, w którym trzeba na nowo nauczyć się odważnie żyć. Nie jest łatwo rozprawić się z demonem, który zazdroszcząc zabiera nam wszystko, ale i tak moim źródłem wewnętrznej siły, jest nadzieja, oświecona światłem od ludzi, co byli tutaj wcześniej, którzy pokonali swoje démonów i znowu zaczęli cieszyć się życiem, mając w sobie spełnienie. Jest kolektywna siła w tych ludziach, która napawa wewnętrzną wiarą, że każdy, kto jeszcze walczy, dojdzie do zwycięstwa, że każdy, kto jeszcze czuje, może jeszcze zacząć. Bo w tym życiu tak naprawdę jest miejsce dla każdego, który chce żyć i nie tracić swych szans. Znów wypełnione są przestrzenie, które zasiedlają ludzie pełni energii i nadziei, i znów pojawia się na twarzy uśmiech długo wyczekiwany.