O kotku

Był sobie kocurek o imieniu Filemon. Jego futro było czarne jak smoła, oczy bursztynowe, a uszy ostre jak noże. Filemon lubił spędzać czas w swoim ogródku, gdzie miał wiele drzewek i kwiatów, a nawet mały stawik. Tam łapał myszy, chodził po gałęziach drzew i odpoczywał na miękkiej ziemi pod kocim drzewem. Pewnego dnia Filemon zaproponował swoim przyjaciołom, kotce iglicznikowi oraz kotce chaberowi, aby pojechali razem na piknik. Oczywiście, kocury były bardzo zadowolone z propozycji. Wzięły ze sobą kosze pełne pysznych przekąsek i wyruszyły na wakacyjną przygodę. Kiedy już byli na miejscu, Filemon zaczął się bawić, a jego kompani siedziały i podziwiały krajobraz. W końcu kotki postanowiły spróbować swojego pierwszego pieczonego ziemniaka, ale nie były pewne jak go zrobić. Filemon pomyślał, że przypomni sobie umiejętności kulinarnie swojej babci. I tak Filemon powoli budził w sobie mistrza kuchni. Wiedział, że potrzebuje ognia, aby piec ziemniaki, ale nie było nigdzie dzikiego ognia. Oto, co wymyślił. Znalazł kawałek drzewa, podtrzymując jedną końcówkę zębami, szybko obrócił i robił to tak długo, aż powstało wiercenie. Dzięki temu uzyskał wystarczającą ilość ciepła, aby upiec ziemniaki. Kotki były zachwycone i podziwiały Filemona za jego umiejętności. Był to dla nich niezapomniany dzień. Kiedy wrócili do domu, chciały jeszcze raz odwiedzić ogród Filemona, żeby dzielić razem sobą takie wspaniałe chwile. Od tej pory, iglicznik i chaber nazywały siebie z dumą przyjaciółkami Filemona, znanego mistrza kulinarnego i wirtuoza kociej jakości. A Filemon? Był szczęśliwy, że miał takie wspaniałe przyjaciółki, z którymi mógł dzielić się swoim talentem i swoim ogródkiem.