Lis i anioł

Pewnego dnia lis wybrał się na spacer po lesie. Przechadzając się pośród drzew, natknął się na anioła, który siedział na kamieniu. Lis zaczął szyderczo się śmiać, patrząc na skrzydła anioła i jego białą szatę. Myślał, że anioł jest słabym istotą, którą można zawsze zdominować. Anioł jednak nie dał się sprowokować i po prostu uśmiechnął się do lisa. Zainteresowany tym, dlaczego anioł nie boi się jego, lis postanowił zadać mu parę pytań. Anioł potrafił odpowiadać na każde pytanie lisa i mówił o swoim życiu na niebie, o Miłosierdziu i o człowieku, który dla aniołów był dziełem Bożym. Lis był pod wrażeniem słów anioła i zaczął odczuwać szacunek do niego. Wkrótce, lis i anioł stali się przyjaciółmi i każdego dnia spotykali się w tym samym miejscu, by rozmawiać. Lis zaczął odwiedzać anioła, przynosząc mu owoce z lasu i pytał o jego marzenia. Anioł powiedział, że chciałby nauczyć się latać wierszami, ponieważ uważał, że poezja może połączyć światy ludzi i aniołów. Lis zdecydował się pomóc aniołowi, dlatego stał się jego nauczycielem. Pokazywał mu, jak działa poezja i nauczył go, jak korzystać z wierszy, by dotrzeć do serc ludzi. Dzięki woli i determinacji anioł stał się doskonałym poetą. Teraz swoje wiersze, przesyłał do ludzi i przynosił im radość i nadzieję. Lis i anioł dalej spotykali się w lesie i dzielili swoimi doświadczeniami. Byli przyjaciółmi, którzy zrozumieli, że nie trzeba być bezpośrednio ze sobą związani, by cieszyć się swoją przyjaźnią.